Soms kan het leven toch mooi zijn.

Eergisteren kregen wij het bericht van onze dochter in Afrika, dat zij beroepshalve naar Brussel komt. Ze brengt onze twee jongste kleinkindjes mee. Jan hebben wij niet meer gezien sinds zijn geboorte. Hij is ondertussen reeds 20 maanden. Zijn zusje van drie kent ons reeds goed, met haar wordt het een blij weerzien.

Voorlopig zal ik een tijdje afwezig zijn hier, wat U wel zult begrijpen.

Met een fotoreeks over de lente neem ik tijdelijk afscheid:
























Deel 2 van deze fotoreeks kunt U vinden op mijn andere blog:
http://ria39.blogspot.com

Houden van...

Ik hou zo
van het kleine
en het tere,
van de eenvoud
die het siert.









Dit zijn de simpele
bloemetjes van de spirea,
die vroeg in de lente bloeien.
De struik waaraan ze groeien
is robuust en moet ieder jaar
duchtig worden gesnoeid.

Nooit was ik in staat
het frêle van deze bloemetjes
z0 vast te leggen.
Maar een digitaal oog,
sterk vergroot,
ontplooit schoonheid
tot in ieder meeldraadje;
een kunstwerk!

Ook het vergeet-mij-nietje
is een klein-groot wonder,
ik koester het
en ik bewonder
zijn prachtige kleur,
soms pluk er enkelen
en zet ze in een piepklein vaasje,
bij Onze Lieve Vrouw.

Een zeer oud, simpel beeldje,
een erfstuk,
van generatie op generatie,
overgedragen aan het oudste kind.
Als ik er niet meer ben,
zal het waarschijnlijk
in Afrika terechtkomen.

Dat is niet te verwonderen,
want Maria gaat de wereld rond
en stoort zich niet aan ras of taal.
Maar zolang ze hier in ons huis vertoeft
zet ik fijne bloempjes bij haar beeld,
en ik zeg tot haar:
"Moeder ik vergeet U niet".

ria - 11 mei 2007

pps-voorstelling

Eens de voorstelling geopend,
klik dan met rechter muisknop
voor volledig scherm,
ga op het einde gewoon terug met <- pijl
in uw browser bovenaan.
Ik wens U kijk- en luistergenot.