POEZIE en NATUUR: paradijs

WAARSCHUWING

Onrechtvaardigheid.

Telkens als ik
onze woning betreed,
de warmte ervaar
van de vertrouwde dingen,
gaat naast de blijdschap
in mijn hart
een waarschuwing aan
mijn geest ontspringen

Waaraan heb ik dit verdiend,
terwijl zovelen armoe lijden?
Geen huis, geen dak,
geen eigen plek.
Zo weinig vreugde
en verblijden.

Verjaagd, verdreven,
ook van eigen bodem,
soms eeuwig op de dool,
Als straatkind geboren,
later stervend in een riool.

Onrechtvaardig is de wereld,
waarom laten wij dat toe.
Waarom koesteren wij
onze welvaart
en staan al die ellende toe?

Ik steek mijn hand
in eigen boezem,
leg mijn geweten niet
het zwijgen op.
Helaas, ook ik, zoals nog velen
kennen het antwoord
niet hierop!

Eens las ik dat de liefde
“van mens tot mens”,
veel meer waard is,
dan alle liefde
tot de mensheid.
Misschien is dit wel
een antwoord
en realiseerbaar,
dit is mijn innigste wens.

Paaszaterdag
22 maart 2008

De geschiedenis herhaalt zich!

Er groeien madeliefjes
in het gazon,
verscheidene plekken
staan helemaal vol.
Voor mij is't geen onkruid,
ze ogen zo lief.
Hier wordt dan ook niet
geschoffeld of gewied.

Lang geleden,
op zijn korte beentjes
kwam hij aangespurt,
in zijn mollige handje
een bloempje "madelief"
" moeke, voor u "
en met een dikke zoen,
zo deed mijn eigen kapoen.

Hij was toen drie,
nu bijna acht,
kleinzoon
met stralende oogjes
op mij wacht,
"ablief, oma - voor jou,"
ik drukte hem tegen mij aan
"dank lieve schat
weet jij wel
hoeveel ik van je hou?"

oma

neergeschreven op
Seniorennet -
forum poëzie
op 9 januari 2008
ria

Waardigheid

Wie zal ons zeggen
wat waardig leven is
en sterven?

Wie zal ons zeggen
wat de zin is van
lijden en aftakeling?

Als ik niet geloof
in een leven na de dood,
heeft lijden geen enkele zin.

Als ik mijn leven,
mijn lijden en mijn sterven,
ten einde toe beleef
deel ik in Zijn Verrijzenis.

Wat is waardigheid?

Vroeger was ik bang
om in de buurt
van een stervende te zijn.

Sinds ik enkele keren dicht
bij een geliefde mocht zijn,
die haar kruis ten einde droeg,
kijk ik met andere ogen
naar lijden en dood.

Wij zien alleen de buitenkant,
de pijnlijke kant, ook voor hen,
die naast de lijdende mens staat.

Wij kunnen niet weten,
wat zich afspeelt in de ziel
die zo dichtbij is, in de
ontmoeting met haar Schepper.

…echter, ik heb blinde ogen
zien opengaan,
een gelaat zien ontspannen
in vredig overgaan.

Wat is waardig leven?
Wat is waardig sterven?

ria – 25.03.08

POEZIE en NATUUR

.

SEIZOENEN

donderdag 12 februari 2009

Winternacht

Ars Poetica

Schoonheden - Graham Thomas

MIJN GASTENBOEK

Wie is er op bezoek?

Over mij

Heer, laat mij in uw grote wereld

Om praktische redenen

gerimpeld

WAARSCHUWING

Schoonheid zit van binnen,

Blogarchief

Links

De geschiedenis herhaalt zich!

Vertrouwen

Schrijven

Zonsopgang

Brevier

Is het leven even mild

Waardigheid

U kunt aanklikken per onderwerp, doe maar...

Pluimstaart

Ondersteboven

Dag lieve vink

Deze lange winter

Ze weren zich

NeoCounter