.

DIT BLOG IS AFGESLOTEN

surft U rustig verder naar mijn recenter blog:

NATUUR mijn PASSIE

Veel kijk- en leesgenot,

ria

SEIZOENEN

SEIZOENEN
...in schoonheid
...
...

vrijdag 8 januari 2010

West-Afrika


december 09 - januari 2010
veel kijkgenot,
ria

2010














Vandaag danst dit meisje de wereld in,
gelukkig kind
dat elke dag de nodige liefde
en voedzaam leven vindt.

Moge 2010 brengen
verzoening, vrede, vreugde,
en welzijn

opdat alle kinderen
waar ook ter wereld
dansen mogen
en hun ouders zonder zorgen
kijken kunnen
naar de dag van morgen.

Voor U mijn allerbeste wensen,
voor een vreugdevol en gezond 2010!
ria

zaterdag 5 december 2009

THUIS










Een stille straat
hier en daar gesloten luiken
sommige ramen nog verlicht
een zachte herfstavond buiten.

Geluk stroomt door mij heen,
thuis zijn en geborgen weten;
ik kijk naar buurman’s woonst
een tweede zoontje
zag daar pas het levenslicht.

Lantaarns tekenen schaduwen
op de weg, zo stil
niemand komt die rust verstoren,
ver weg blaft enkel maar een hond
een zachte avondbries
is al wat zich laat horen.

Veertig jaren en meer
is dit mijn thuis,
wij zagen mensen komen
maar ook gaan.
En vaak heeft een afscheid
van lieve buren, erg pijn gedaan.

Wat waren wij toen jong
een leven vol verwachting
geluk en liefde, soms ook verdriet
hebben wij samen gedeeld.

Wat is het goed om hier te wonen,
wat is het goed hier thuis te zijn,
zovele kunnen daar alleen van dromen
en ik, ik kan alleen maar dankbaar zijn.

ria
september 2007

vrijdag 6 november 2009

Aan de Overkant

Het is niet alleen
het heengaan,
de lege plaats...,
maar het achterblijven
en niet weten

hoe daar, aan de overkant
de Liefde nu zal heten,
hoe ze wordt beleefd.

jij liefste, die zo lang
met mij
verbonden hebt geleefd;
ben ik nog aanwezig
in uw nieuwe hart?

zie dan mijn leegte,
de grote eenzaamheid,
mijn diepe smart?

laat me niet alleen,
al ben je reeds
aan de overkant;
liefde sterft immers nooit.

voel je de kracht
van mijn gebed, om uwentwille,
mijn liefde voor jou
die nooit verdwijnen zal.

o mijn liefste,
jij die reeds 'thuisgekomen bent'
smeek God, voor mij
om Zijn zegen.

wie weet
hoelang mijn weg nog zal duren?
mijn geliefde,
wanneer
kom ik jou weer tegen?


uit: ''over de grenzen van de dood'' 2006


dit is een fictief gebeuren,
gelukkig zijn we nog samen

ria

zaterdag 31 oktober 2009

De stille voutekamer












In de stille voutekamer
alléén met haar gedachten.
Haar oudste dochter,
voorovergebogen,
door slaap overmand.

Ze kijkt door het raam
speurt naar enig teken
van leven, maar buiten
blijft alles stil, ongewoon stil;

zelfs geen koe die loeit,
geen hond die blaft.
Is ze wakker, droomt ze?
Heeft ze geslapen, hoelang?

Waarom zit haar dochter
bij haar bed?
Ze kucht, ze zucht,
de stilte wordt gestoord.

Een vage ochtendzon
streelt de contouren
van haar bed,
het bruidsbed, waarin
al haar kinderen
in liefde, werden verwekt.

Hoe lang geleden?
Lang, heel lang,
méér dan zeventig jaar.

Van de negen, bleven
er zeven in leven.
Waarom toch haar dochter
hier aan haar bed?

Samen, hoe lang
waren zij samen? Jan,
haar lieve man
en zij zijn jonge, mooie bruid?

Ze strekt haar handen
en kijkt verschrikt
naar hun rimpelige huid.

Stil, zo stil, is het
om haar heen.
Waar zijn de kinders,
ze ziet er geen.

Spelen ze buiten in de wei?
Geen lach, zelfs
geen kindergeschrei.

De voutekamer
baadt nu in het licht
“dag Jan, dag lieve Jan.
Kom je mij dan
eindelijk halen?"

"Zolang heb ik op jou gewacht,
zovele dagen, maanden, jaren.
En die stilte Jan, indringend,
soms niet te verdragen.

Ze strekt haar handen,
geen rimpels meer.
Ze hoort muziek,
geen stilte meer

Aan Jan’s arm jong en sterk
verlaten zij samen
de bruiloftskerk.

ria - 20.11.07

woensdag 7 oktober 2009

woensdag 2 september 2009

Nu het school weer begonnen is...

Ik was pas acht,
en vaak heel ziek
de oorlog net voorbij.
Ik kon helaas niet
veel naar school,
mijn ouders zochten
en vonden, een
internaat voor mij.

De paasvakantie
was er juist voorbij,
ik kreeg
een plaatske in de rij,
een piepklein kamertje,
maar wel van mij.
zo stonden de spulletjes
van thuis erbij.

Met liefde uitgezocht
en ingepakt,
vertelden ze mij
hoeveel ik werd bemind.
Ik was de oudste,
maar dikwijls ook
hun zorgenkind.

De lucht was zuiver
en deed mij goed.
Ik kreeg vriedinnetjes
en ook op school
ging het wel goed.
Maar voor ik slapen
ging, dwaalden mijn
gedachten weer
naar huis, en het
heimwee beklemde
mij steeds meer.

Een nieuw school-
jaar brak aan.
Het 5de leerjaar, met
een schat van een non.
Later trok zij naar Kongo
waar zij voor vele kinderen
" moeder-zijn " kon,
Haar edelmoedigheid
en blijheid overwon.

Er zijn uren en dagen
geweest, waarin
ik echt wel gelukkig was.
Maar dikwijls ook
sloeg het heimwee toe.
Vier weken telkens
van huis, dat is een
zwaar gedoe.

Vijf jaar in totaal
bleef ik op internaat.
Ik werd er gezond en sterk,
daarna bleef ik thuis,
om mijn ouders te helpen
bij hun vele werk.

Of ik spijt heb
van deze tijd? Neen,
al was het niet altijd
even gemakkelijk, maar
ik heb er ook geleerd
rekening te houden
met anderen
en openstaan, voorwaar

Soms denk ik nu met
heimwee, aan die vele
Zusters op die weg.
Ze zijn reeds allen
voorgegaan. Ik hoop dat
als ik later volg,
wij als "gelijken" eens
goed kunnen "babbelen"
met elkaar.

ria
uit de oude doos
17 maart 2006

maandag 10 augustus 2009

Jubileum





















Ik weet het, niet alle mensen kennen dit geluk van lang bij elkaar te mogen zijn. Ik hoop dat ik dan ook niemand kwets met mijn getuigenis. Vorige week waren we vier en veertig jaar getrouwd.
We maakten daarom een uitstapje naar Gent. Meestal als we ergens naar toe gaan lopen we een kerk binnen en branden een kaarsje. Nu hadden we echt wel reden om "dank U" te zeggen. Wat we dan ook meteen gedaan hebben.
Nog een fijne zomerdag,
ria

dinsdag 28 juli 2009

Verliefd (uit de oude doos)






















zomerbloemen aan het keukenraam - 2009

Rijmen doe ik in de tuin
terwijl ik vensters zeem
en stiekem loer
door 't nette keukenraam,
terwijl manlief bereidt
een lekker avondmaal.

Weg spanningen van weleer,
door 't drukke werk
en ook wel zorgen.
Wij zijn bevoorrecht
vraag niet waarom,
telkens opnieuw
een klare morgen.

Ik loop te rijmen in de tuin,
snoei nog wat late rozen.
Hij kijkt verliefd
door 't heldere keukenraam;
ik moet zowaar
er nog van blozen.

07.09.05 - 17.30u
ria

Aan mijn liefste - uit de oude doos

Wat zou jij nu
het liefste doen,
de dag loop stilaan ten einde ?

Als ik mocht kiezen,
gaf ik jou een lieve zoen
en ik zou je vragen;
" vertel mij over vandaag?"

Geboeid zou ik naar
je luisteren,
terwijl
ik tegen je aanleunde;
luisteren
naar jouw verhaal.

Maar plots zou
ik mij herinneren:
" ik bereidde voor jou
een heerlijk avondmaal."

Kom mijn liefste,
de tafel is gedekt
voor twee,
doe je mee
en stap jij ook
in mijn verhaal?

Of ben je veel te moe ?
Helaas, sluit
dan maar je ogen toe.
Ik zal naar je kijken,
zolang,
tot je uitgerust bent
en
je naar mij verlangt !

Dan zal ik jou
in liefde,
deelgenoot maken
van
mijn verhaal.
rb - 09.05

donderdag 16 juli 2009

Vakantietijd


Wegens vakantie neem ik hier 2 logjes over uit mijn ander blog

fotoalbum

donderdag 9 juli 2009

Aan het sterfbed van mijn moeder,

Ze was een lieve, attente vrouw,
een zorgzame moeder, bekommerd
en hartelijk voor elke mens op haar weg.
Iedereen hield van haar,
en zelf had ze een groot hart,
letterlijk maar vooral figuurlijk.

Dat hart was zwak en ziek,
reeds vele jaren, en toch
bleef ze aandacht hebben voor iedereen.
Hoeveel maal in het ziekenhuis,
dat laatste jaar?
Vijf, misschien wel zes keer.

Die laatste maal, het was december,
de kerstwensen waren net geschreven,
alles lag klaar voor het grote feest.
En weer ging het mis, en
weer maakten we de korte trip
naar de kliniek. De laatste?

Haar hart, doodziek, maakte bokkesprongen.
Als ik ’s nachts bij haar waakte,
zag ik de op de monitor Hoge Cijfers staan.
Dat zieke, oude hart dat maar niet rusten kon.
Ze was zo blij dat ik bij haar was.

Kleine handelingen, lippen bevochtigen,
luisteren naar wat ze zei.
Voorbidden, omdat ze zelf bijna
niet meer spreken kon.
Haar hand vasthouden en zeggen
hoeveel ik van haar hield.

Mijn lieve moeder, hoe dikwijls
had zij niet aan ons ziekbed gezeten,
dag en nacht, toen de oorlog ten einde liep.
Nu zat ik hier bij haar,
terwijl het leven zacht uit haar weggleed.

Ik vraag je vergiffenis
voor alles waarmee ik je pijn deed
in het verleden, omdat ik
soms te weinig geduld had,
niet liefdevol
genoeg was tegenover jou.

Hier op dit ultieme uur,
wij beiden, verbonden in
oprechte liefde en
gedragen door hetzelfde
geloof en vertrouwen,
en door de zekerheid
dat dit niet het einde is.

Haar aardse reis, loopt
nu ten einde, terwijl
ik bij haar mag zijn.
Ik zal je erg missen, moeke
maar al het waardevolle
draag ik levendig
met me mee,
voor de rest van mijn leven.

Wacht jij later mij op?
ria

juli 2005

Een wonder


De natuur, voor mij een wonder
een geschenk aan elke mens,
ik word er blij van
en gezonder
en deel graag van die overvloed.

Als ik slenter in de tuin
de geuren veel, die mij bedwelmen
roepen herinneringen
en bevestiging
het leven hier is rijk en goed.

Kleuren in al rijke tinten
vogelzang en bijen-zoem,
nevels die mij zacht omhullen
regen, zon en
hemel, die ons leven doet

Voor velen is dit slechts
een spel van de natuur,
voor mij wel meer
het steeds weer vernieuwend
scheppingsuur.

Dank mijn God,
wat ben je groot en goed.
ria

uit mijn oude doos

zondag 21 juni 2009

Zomer













Vandaag zou de zomer moeten beginnen, maar het is een grauwe dag en alles behalve warm. Toch hebben we reeds mooie zonnige dagen gehad. De tuin stond en staat er bij te glunderen. Ik had dan ook de gelegenheid om vele kleurrijke foto's te maken. Bent U een beetje benieuwd.

dinsdag 19 mei 2009

Soms kan het leven toch mooi zijn.

Eergisteren kregen wij het bericht van onze dochter in Afrika, dat zij beroepshalve naar Brussel komt. Ze brengt onze twee jongste kleinkindjes mee. Jan hebben wij niet meer gezien sinds zijn geboorte. Hij is ondertussen reeds 20 maanden. Zijn zusje van drie kent ons reeds goed, met haar wordt het een blij weerzien.

Voorlopig zal ik een tijdje afwezig zijn hier, wat U wel zult begrijpen.

Met een fotoreeks over de lente neem ik tijdelijk afscheid:
























Deel 2 van deze fotoreeks kunt U vinden op mijn andere blog:
http://ria39.blogspot.com

woensdag 6 mei 2009

Lees mijn verhaal: "samenzijn met onze kinderen"

















op onderstaande link...en bekijk de daarbij horende foto's
van onze vakantie in Engeland.

lieve groet
ria
Samenzijn met onze kinderen

woensdag 22 april 2009

Al staat er dan een slotje, ik kan het toch niet laten...






















wilt U nog meer bloesems en blauwe luchten
bekijken ga dan naar:
http://ria39.blogspot.com

alles uit de tuin - 22.04.09
ria

Even een slotje







De tuin lokt mij naar buiten,
de vogels hoor ik fluiten,
en kippen kakelen in hun taal.

Wat doe ik nog achter die pc,
ik neem mijn hele hebben
en houden voor een tijdje mee,

en zoek de zon, de frisse lucht,
de helder-blauwe hemel.

...neen, ik sla niet op de vlucht,
kom af en toe nog op bezoek,
al sluit ik nu voor even
mijn blog, maar niet mijn hart.

Tot weerzien, when?
ria

vrijdag 17 april 2009

LENTE














De lente is de tijd
van kleuren in onze tuin,
alles is uitbundig en fel,
de azalea's in rood en geel,
de lievelingskleuren van mijn man.
De tulpen die hen begeleiden,
en in dit jaar van warmte en zon
zo schitterend gedijen.

Maar de zomer,
als het maar even kan,
kleuren we in aquarel,
de rozen, de vaste planten
en de struiken,
ze kennen hun werk
en doen het goed en wel.

Over de herfst
wil ik nog even zwijgen,
maar ook die tijd
heeft een blazoen van kleuren,
ik haast me nu naar onze tuin,
om te genieten van
de aller heerlijkste geuren.

De meiklokjes, seringen
en nog veel meer,
brengen mij in vervoering,
keer op keer.

ria - 27.04.07

vrijdag 10 april 2009

Vreugdevolle Paasdagen














Fijne Paasdagen gewenst,
ria