Nu het school weer begonnen is...

Ik was pas acht,
en vaak heel ziek
de oorlog net voorbij.
Ik kon helaas niet
veel naar school,
mijn ouders zochten
en vonden, een
internaat voor mij.

De paasvakantie
was er juist voorbij,
ik kreeg
een plaatske in de rij,
een piepklein kamertje,
maar wel van mij.
zo stonden de spulletjes
van thuis erbij.

Met liefde uitgezocht
en ingepakt,
vertelden ze mij
hoeveel ik werd bemind.
Ik was de oudste,
maar dikwijls ook
hun zorgenkind.

De lucht was zuiver
en deed mij goed.
Ik kreeg vriedinnetjes
en ook op school
ging het wel goed.
Maar voor ik slapen
ging, dwaalden mijn
gedachten weer
naar huis, en het
heimwee beklemde
mij steeds meer.

Een nieuw school-
jaar brak aan.
Het 5de leerjaar, met
een schat van een non.
Later trok zij naar Kongo
waar zij voor vele kinderen
" moeder-zijn " kon,
Haar edelmoedigheid
en blijheid overwon.

Er zijn uren en dagen
geweest, waarin
ik echt wel gelukkig was.
Maar dikwijls ook
sloeg het heimwee toe.
Vier weken telkens
van huis, dat is een
zwaar gedoe.

Vijf jaar in totaal
bleef ik op internaat.
Ik werd er gezond en sterk,
daarna bleef ik thuis,
om mijn ouders te helpen
bij hun vele werk.

Of ik spijt heb
van deze tijd? Neen,
al was het niet altijd
even gemakkelijk, maar
ik heb er ook geleerd
rekening te houden
met anderen
en openstaan, voorwaar

Soms denk ik nu met
heimwee, aan die vele
Zusters op die weg.
Ze zijn reeds allen
voorgegaan. Ik hoop dat
als ik later volg,
wij als "gelijken" eens
goed kunnen "babbelen"
met elkaar.

ria
uit de oude doos
17 maart 2006