Mijn kind

Ik mis je

in gedachten ben ik zo vaak bij jou,
jij kan niet vermoeden
mijn kind, hoe dikwijls ik aan jou denk.

ik weet dat je gelukkig bent en dat
is voor een moeder wel het allerbelangrijkste.

maar toch, mijn kind, hoe ouder ik word,
hoe meer ik je mis in de kleine dingen
van elke dag, gewoon vertellen
en naar elkaar luisteren,
als vriendinnen onder elkaar.

jij hebt jouw drukke leven, ver weg,
over zee en oceaan en al weten we wel hoe en
waar je leeft, toch gaat er veel aan ons voorbij
want de afstand brengt ook vervreemding mee.

jij denkt dat je nog weet hoe wij leven,
maar wij worden ouder, soms ook ziek,
jij kunt er dan niet zijn.
soms zelfs, laten we het jullie niet weten
opdat je niet te ongerust zou zijn.

zo groeit er, ongewild, vervreemding,
want jij hebt je drukke leven en de
vluchtige kontakten kunnen niet verhinderen
dat we steeds minder van elkaars leven weten.

ik heb ermee leren leven,
want ik wil jouw geluk niet verstoren,
maar gemakkelijk is het niet.

als we nog wat ouder, misschien heel ziek
zullen zijn, als onze laatste dag aanbreekt,
zal jij waarschijnlijk niet aanwezig zijn.

zoals wij allemaal stonden rond het sterfbed
van mijn moeder, die dat zo had gehoopt.

ik heb leren leven met de gedachte
dat jij er misschien niet zult zijn.

maar weet mijn kind, dat ik dit alles slechts
aankan, omdat ik zoveel van je hou
en jouw levenskeuze respekteer.

leef jouw leven, in en met je gezin,
vervul de opdrachten die je zijn toevertrouwd
en wees gelukkig met elkaar.

ik blijf elke dag aan je denken
en voor jullie bidden.

je moeke
07.02.06