Een mooie verhaal.

Tijdens overstromingen was er een dorp,
waar iedereen moest geevacueerd worden.
In dit dorp woonde er een oude man
helemaal alleen

Toen het water begon te stijgen
kwam zijn buurman met kar en paard
en bood de oude man aan,
om hem mee te nemen naar veiliger oorden.
Maar de oude man weigerde en zei:
"God zal mij wel redden".
De buurman vertrok zonder hem.

Niet lang daarna, het water stond reeds
twee meter hoog, kwam er een sloep
voorbij gevaren en de schipper bood
de man een plaats aan in zijn bootje.
Maar ook deze keer weigerde de oude man
en herhaalde hij:
" God zal mij wel redden." En hij
liet de sloep vertrekken zonder hem.

Het water begon nu snel te stijgen
en stond reeds tot aan de dakgoot.
De oude man was inmiddels tot op
zijn dak gekropen.
Nu kwam er een grote boot voorbij varen
en werd de man dringend aangemaand
om toch in die boot te stappen,
anders zou hij verdrinken.

Maar weer weigerde hij en zei:
" God zal mij wel redden."
En hij bleef koppig alleen achter,
boven op zijn dak.

Het huis, dat oud was en bouwvallig
begon te kreunen onder het geweld
van al dat water, tot het tenslotte
instortte en de oude man verdronk.

Toen hij bij God aangekomen was,
maakte hij zijn beklag en zei:
"God, ik heb op Uw redding gewacht
en Gij zijt niet gekomen."

Maar God antwoordde, " tot drie keer toe
ben ik bij U geweest om U te redden,
maar telkens hebt ge mijn hulp afgewezen.
Ik kwam met paard en kar, daarna per sloep
en zelfs toen ik per boot kwam
om U te redden heb je mijn hulp geweigerd."

De oude man boog beschaamd het hoofd.

Inderdaad, hoe dikwijls gaan wij niet voorbij
aan God's reddende hand,
die Hij ons aanreikt door medemensen..
En dan zeggen wij soms:
"God luistert niet naar mij."

Ik vond dit verhaal de moeite waard
om hier te vertellen, schreef Louise
op haar blog.

Met dank aan de onbekende auteur
en aan Louise, die het opdiepte!
Dit weekend neem ik even vrij...
Tot maandag, als het God belieft.
ria