Moederpoes

Deze leuke foto
deed mij denken
aan een oud tafereel.



Een tafereel van thuis, van lang geleden.

"Onze poes" had poesjes gekregen;
waar? in de mand,
onder de keukentafel
met het nog te strijken wasgoed.

Het was een leuk en vertederend gezicht,
maar, niet de geschikte plaats.

Dus, verhuisden we met zachte dwang,
moederpoes en haar kroost
op een paar wollige doeken
naar een meer geschikte omgeving.

Een nacht ging voorbij,
maar toen we 's morgens de gordijnen
aan het keukenraam wegschoven,
zat moederpoes reeds klaar
met heel haar kroost.

Eén voor één had ze hen, alle vier,
zo'n twintig meter ver gedragen.
Wie zou bij zo'n moederliefde
onbewogen blijven.

De wasmand werd poezenmand
en haar kroost groeide op in de
nabijheid van het grote nest,
het mensennest, waar zij, zo
dacht ze wellicht, ook thuishoorde.

Het was niet de mooiste,
maar wel de beste poes,
die ik ooit heb gekend.

ria - 20.02.09